Eg vett det. Eg ser det på deg.

Det e lenge siden. Siden du mista det.

Eg vett det, for eg óg mista någe då.

Du prøve å skjula det, men me lese deg naken.

Me har skarpere blikk enn at me lar oss lura.

Kameleonen du e har blitt avslørt.

Det du mista får du ikkje av meg, ikkje av noen.

Du får det ikkje tebage.

Det har du ikkje fortjent.

Ingen bjella.

Ingen lykt.

Ingen bauta.

Bare nok ein brostein.

Hard og kald.

Grå og pregløs.

Vett du, eg e usikker. Usikker på om du noensinne mista noe som helst.

For det e jo ikkje mulig å miste noe en aldri har hatt?

Og det e vel ikkje mulig å ønske fra andre det en aldri sjøl har vist?